عسل به طور عمده در غذا شناسی استفاده می شود ، هم در دستور العمل های شیرین و هم طعم دار، به عنوان همراه با نان یا نان تست (برای صبحانه و میان وعده ) و به عنوان شیرین کننده برای نوشیدنی های مختلف رایج است.
عسل سرشار از قندهایی مانند فروکتوز است و رطوبت هوا را جذب می‌کند، بنابراین افزودن مقدار کمی به نان‌ها و کیک‌ها باعث می‌شود تا آهسته‌تر سفت شوند.
عسل ماده اصلی گل میاد است که از عسل و آب تهیه می شود. به آن «شراب عسل» نیز می‌گویند.
فواید دارویی عسل طبیعی خوانسار در حدود 2500 سال قبل از میلاد شناخته شده بود. ج توسط سومریان در بین النهرین .
مصریان باستان ، آشوری ها ، چینی ها ، یونانی ها و رومی ها از عسل برای درمان زخم ها استفاده می کردند. بعداً به دلیل خاصیت ضد باکتریایی مهم آن در زخم های آلوده به باکتری های چند مقاوم به آنتی بیوتیک ها، توسط پزشکی مدرن “دوباره کشف” شد.
به دلیل خواص ضد میکروبی و ضد عفونی کنندگی آن می توان از آن به صورت خارجی استفاده کرد و به التیام و جلوگیری از عفونت در زخم ها یا سوختگی های سطحی کمک می کند.
زنبورها همچنین آنزیمی به نام گلوکز اکسیداز اضافه می کنند. هنگامی که عسل روی زخم ها استفاده می شود، این آنزیم باعث آزاد شدن موضعی پراکسید هیدروژن می شود .
عسل‌های تیره‌تر قدرت آنتی‌اکسیدانی بیشتری دارند ، زیرا غنی‌تر از ترکیبات فنلی مانند فلاونوئیدها و تانن‌ها هستند .
عسل بکر همچنین حاوی آنزیم هایی است که به هضم غذا کمک می کند و همچنین ویتامین ها و آنتی اکسیدان های مختلفی دارد.
به همین دلیل معمولاً مصرف عسل در دمای بالاتر از 60 درجه سانتیگراد توصیه می شود ، زیرا در دماهای بالاتر با تبخیر شدن برخی از این عناصر شروع به از دست دادن خواص مفید خود می کند.
در برخی کشورها با شیرین کردن آب لیمو یا چای پیاز با عسل با سرماخوردگی مبارزه می شود . سازمان بهداشت جهانی استفاده از عسل را برای تسکین سرفه در کودکان بالای یک سال توصیه می کند.
با این حال، عسل نسبت به سایر داروها مانند دکسترومتورفان فواید بیشتری نشان نمی دهد ، اما بدون عوارض جانبی مرتبط است. 25
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.