برای یک چشم آموزش ندیده، کفش کوهنوردی در بانه ممکن است تقریباً شبیه به هم به نظر برسند. بالاخره آنها فقط لاستیک، چرم و چسب هستند، درست است؟ خیر آنها متفاوتند.
کفش های کوهنوردی نه تنها بسیار پیچیده هستند، بلکه بدون شک یکی از مهم ترین تجهیزات موجود در زرادخانه شما هستند.
از آنجایی که کفش های شما تنها چیزی است که شما را از سنگ جدا می‌کند، داشتن اطمینان کامل به توانایی کفش‌هایتان برای اجرای دقیق پاها می‌تواند تفاوت بین ارسال شیرین یا شلاق وحشتناک باشد.
تقریباً انواع بی‌پایانی از کفش‌های کوهنوردی موجود است، و با بیش از 500 کفش مختلف در حال حاضر در بازار، می‌تواند تجربه بسیار دلهره‌آوری برای تصمیم‌گیری در مورد جفت کفش کوهنوردی بعدی شما باشد.
بیایید یک دقیقه وقت بگذاریم تا آناتومی یک کفش کوهنوردی را درک کنیم. هر کفش کوهنوردی چه یک مدل مبتدی یا یک مدل پرفورمنس باشد، تقریباً همیشه عناصر ذکر شده در زیر را دارد.
زیره لاستیکی است که می توانید در پایین کفش خود ببینید. در حالی که هر کفش دارای یک زیره است، ترکیب لاستیکی و ضخامت لاستیک زیره بر ویژگی ها و عملکرد کفش تأثیر می گذارد.
زیره، همراه با زیره میانی، حساسیت و استحکام کفش را کنترل می کند. بیشتر لاستیک های کفش کوهنوردی بین 3 تا 5 میلی متر خواهد بود.
زیره میانی در بین زیره و زیره کفش تعبیه شده است. برخی از کفش‌ها، مانند نرم‌ترین کفش‌های بولدرینگ، از زیره میانی استفاده نمی‌کنند که نمایه‌ای حساس ایجاد می‌کند.
برخی دیگر از درج های پلاستیکی جامد استفاده می کنند که پروفایل سفت و سختی برای کفش ایجاد می کند.
این همان مواد داخلی است که روی آن ایستاده اید. برخی برای راحتی طراحی شده اند، برخی دیگر برای جلوگیری از لیز خوردن و برخی حتی برای جلوگیری از بوییدن کفش های شما طراحی شده اند.
رند لاستیک دور طرفین، پاشنه و قسمت جلوی کفش است.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.