مردان مشهور بیشتری لباس می پوشند: از بازیگر بیلی پورتر روی فرش قرمز تا خواننده و ترانه سرا هری استایلز روی جلد Vogue.
آنها نظرات مثبت و منفی زیادی را برانگیختند، و مفسران مد را به این پرسش سوق دادند که آیا لباس‌های روسری ممکن است به بخشی منظم از منظره طنز مردان تبدیل شوند.
در مراسم مت گالا امسال، لوئیس همیلتون، راننده ماشین مسابقه، یک لباس توری سفید روی لباس مجلسی مردانه پوشید و تروی سیوان، خواننده، یک لباس مجلسی ساده مشکی به تن داشت.
اخیراً، رپر Lil Nas X در مراسم اهدای جوایز قبلی، یک کت و شلوار بنفش با قطاری مشابه در مراسم جوایز موسیقی ویدئویی MTV و لباس مجلسی به سبک سیندرلا پوشیده بود.
این روند نشان دهنده بازگشت به هنجارهای باستانی طنز است، زمانی که لباس های آندروژنی پذیرفته شده و در واقع مورد نیاز بود.
چنین لباس‌هایی آنطور که ما امروز می‌فهمیم، «لباس» نبودند: لباس لباسی است که به‌طور پاک نشدنی «زنانه» شده است.
اما آیا دامن‌ها و لباس‌ها می‌توانند به لباس‌های رایج برای مردان قرن 21 تبدیل شوند، فراتر از این افراد مشهور؟
ساختار معاصر ما از مردانگی البته نسبتاً جدید است.
تا اوایل قرن بیستم، دختران و پسران لباس می پوشیدند تا زمانی که پسران در حدود هفت سالگی “آتش پوشیده می شدند” (در شلوار کوتاه یا شلوار کوتاه می پوشند).
صورتی یک رنگ مردانه بود و تشخیص دختر و پسر نوپا تقریبا غیرممکن بود.
قبل از قرن پانزدهم، بسیاری از لباس‌های مردان و زنان نسبتاً آندروژن بودند، به‌ویژه در خارج از اروپا – جایی که در بسیاری از فرهنگ‌ها این امر امروزه ادامه دارد.
شنتی مصر باستان، حدود 1448-1422 قبل از میلاد.
کیمونوی ژاپنی لباس هایی هستند که تنها نکات ظریفی در مورد تفاوت جنسیت دارند.
در بخش‌هایی از شمال آفریقا، جلابیا – ردای بلند و گشاد مناسب برای آب و هوای گرم – روزانه توسط مردان و زنان پوشیده می‌شود.
مردان مصر باستان، از جمله فراعنه، شنتی را می پوشیدند، دامنی شبیه به کیلت.
این لباس آنقدر کاربردی و همه کاره بود که برای بیش از 2000 سال محبوبیت خود را حفظ کرد.
یونان و روم باستان پوشیدن تونیکا را دیدند، لباس ساده‌ای که برای مردان کوتاه‌تر و گشادتر بود، اما برای هر دو جنس یکسان بود.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.