این مقاله به بررسی نقش کلیدی لباس به عنوان بیان هویت فردی و جمعی در بین کودکان 10-11 ساله می پردازد.
داده ها از یک مطالعه مبتنی بر قوم نگاری بر روی یک مدرسه راهنمایی در جنوب شرقی انگلستان بین اکتبر 1998 و ژوئن 1999 به دست می آیند.
لباس کودک توت فرنگی یکی از لباس های مورد علاقه بچه ها می باشد.
این مقاله پیشنهاد می کند که اجرای آرام یونیفورم مدرسه فضایی را برای دانش آموزان ایجاد می کند تا از لباس به عنوان وسیله ای برای کسب درآمد استفاده کنند.
به رسمیت شناختن، ایجاد پیوندهای مشترک، و اشتراک علایق و صمیمیت در فرهنگ گروه همتایان.
تمرکز خاصی روی فرهنگ پسران وجود دارد و استدلال می‌شود که لباس و کفش به عنوان یک جزء مهم در ساخت، مذاکره و اجرای مردانگی استفاده می‌شد.
برخی از اقلام و نام‌های تجاری ارزش مشخص و نمادینی پیدا کردند و دانش‌آموزانی که سعی می‌کردند لباس بپوشند و با قوانین و مقررات مدرسه مطابقت داشته باشند، در معرض خطر بالایی برای انگ و زیردست شدن قرار داشتند.
این دانش‌آموزان نیز تا حدی تحت کنترل و کنترل همجنس‌گرا هراسی بودند.
مقدمه تحقیقات تجربی بسیار کمی در مورد لباس دانش آموزان به عنوان بیان هویت، به ویژه در دوره راهنمایی انجام شده است.
اگرچه لباس ممکن است یکی از جنبه‌های سطحی مدرسه باشد، اما در شرایط خاص به طور ذاتی به ارزیابی هویت خود دانش‌آموزان مرتبط می‌شود، و نشان می‌دهد که چگونه می‌خواهند خود را به دنیا نشان دهند، و بنابراین، به عنوان یک موضوع، نه بی‌اهمیت است.
و نه بی اهمیت اپستاین و جانسون (1998) خاطرنشان می‌کنند که پوشیدن اجباری یونیفورم مدرسه رویه‌ای است که تقریباً در بخش دولتی در کشورهای خارج از بریتانیا و برخی از 1 ناشناخته است.
مستعمرات سابق آن با این حال، از اواسط دهه 1980، به نظر می رسد افزایشی هم در اجرا و هم اجرای یونیفورم مدرسه در هر دو بخش متوسطه و ابتدایی وجود داشته است (هرون، TES، 20 آوریل 1990؛ Lepkowska، TES، 24 اکتبر 1997).
که نیاز به توضیح در زمینه واگذاری و بازاریابی مدارس دارد (Meadmore & Symes, 1997).
قانون آموزش و پرورش 1986 (همچنین به کتابچه راهنمای فرمانداری مدرسه، 1999 مراجعه کنید) توصیه می کند که مسئولیت لباس فرم باید به جای مقامات محلی بر عهده مدیران مدارس باشد و به نظر می رسد بسیاری از دبیران، فرمانداران و والدین لباس هوشمند را نمادی از نظم می دانند.
و نظم و انضباط، جامعه، سنت و استانداردهای آکادمیک بالاتر (مدمور و سایمز، 1996).
علاوه بر این، با شروع فعالیت مدارس در بازار رقابتی، لباس فرم به عنوان تاکتیکی برای مدیریت تاثیر در طرح ریزی هویت مدرسه مورد استفاده قرار گرفت.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.